Η σημασία της μαθηματικής έρευνας και σπουδής στα πλαίσια μιας σύγχρονης επιστημονικά και ανθρωπιστικά συγκροτημένης παιδείας είναι προφανής και δεδομένη. Η εξοικείωση, όμως, με το χώρο των μαθηματικών και προϋποθέτει και συνεπάγεται μια ιστορική αίσθηση της πορείας και της ανάπτυξης των μαθηματικών. Μια τέτοια ιστορική αίσθηση, για να υπάρξει, προϋποθέτει, με τη σειρά της, τουλάχιστον τη γνώση των κομβικών σημείων και περιόδων ανάπτυξης της μαθηματικής γνώσης. Μια περίοδος ανάπτυξης της μαθηματικής γνώσης, που θα μπορούσε, όχι μόνο να χαρακτηρισθεί ως κομβική αλλά και γεννεσιουργός του μαθηματικού οικοδομήματος, όπως αυτό στοιχειοθετήθηκε ανά τους αιώνες, είναι η περίοδος δημιουργίας και ανάπτυξης των αρχαιοελληνικών μαθηματικών. Αποτελεί βεβαιωμένο ιστορικό γεγονός η μοναδικότητα του αρχαιοελληνικού επιτεύγματος. Κατά την περίοδο αυτή συντελέσθηκε ένας ουσιώδης μετασχηματισμός και οι συσσωρευμένες, στοιχειώδεις λογιστικής υφής γνώσεις σε επίπεδο γεωμετρικό ή και αριθμητικό, σφυρηλατήθηκαν και μεταστοιχειώθηκαν στα ευρύτερα και για πρώτη φορά επιστημονικά πλαίσια που καθόριζαν γι` αυτές η εισαγωγή της παραγωγικής αποδεικτικής μεθόδου καθώς και η χρήση της αξιωματικής μεθόδου από τους αρχαιοέλληνες μαθηματικούς. Η μεταστοιχείωση αυτή είχε ως αίτιό της διαδικασίες γενικού και αφαιρετικού χαρακτήρα οι οποίες για πρώτη φορά οδήγησαν στην εξηγητική καθυπόταξη του ειδικού από το γενικό στα πλαίσια της μαθηματικής δραστηριότητας. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
