«. . . Ο ποιητής γεννήθηκε, έζησε και πέθανε εξόριστος, αλλά δεν υπήρξε φυγάς· δεν έφυγε την ευθύνη της στράτευσης ούτε της ελευθερίας. Έπραξε και έγραψε σε λόγο και σε χρόνο τιμής. Αυτό το έργο-βίος, ο βίος-έργο είναι ένα ντοκουμέντο για το μεγάλο πως. Πως διαλύθηκε το όραμα, πως «πήδηξε στο χώμα το είδωλο», που όλοι πια αποποιούνται, ποδοπατούν, ξυλεύονται. Αν θέλησα να προτείνω να διαβάσουμε εδώ μαζί το έργο αυτό, δεν είναι για να δικαιωθεί μια συγκεκριμένη πνευματική τάση και ένα πρόσωπο του δράματος, αλλά γιατί αυτή η κληρονομιά προσφέρεται στην κάθαρση από το αδικοχυμένο αίμα της συνείδησης. Είναι η δικαίωση του πνεύματος, της ελευθερίας του και της τιμής του». Μια μονογραφία για τον Άρη Αλεξάνδρου που είναι ταυτόχρονα βιογραφία, ανάπλαση του ιστορικού σκηνικού και μελέτη - ανάλυση ολόκληρου του έργου του - ποιητικού, μεταφραστικού και πεζογραφικού. Ιδιαίτερα αναλύεται `Το Κιβώτιο`, το οριακό αυτό έργο της γενιάς του εμφύλιου, που ανάγει την εμπειρία της στο συμβολικό και στο υπαρξιακό της επίπεδο. Το έργο συμπληρώνεται από ανθολόγηση κριτικής για τον Αλεξάνδρου, εργογραφία κλπ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]