Ο Άραβας γεννιέται με την ποίηση εντός του· κανένας λαός όσο ο αραβικός, μέσα στην ενότητα των ετεροτήτων του βέβαια, δεν έχει ενστερνιστεί τόσο πολύ αυτή την «ερωτική» –την κινητοποιητική στο κορμί όσο και στο νου– χρήση της λέξης. Η ποίηση βρίσκεται σε καθημερινή χρήση όχι μόνο στις στιγμές της προσωπικής αλλά και σ` αυτές της συλλογικής του ζωής – στον έρωτα όσο και στα πανηγύρια και στην προσευχή. Το ίδιο το Κοράνι –με τον τρόπο της θεολογίας, συμπύκνωση της ιδεολογίας– είναι ένα ποιητικό κείμενο αντάξιο της Παλαιάς Διαθήκης.

Αυτή η μετάφραση αποτελεί ένα πείραμα μιας πρώτης ανθολόγησης στα ελληνικά της μεγάλης αραβικής ποίησης. Ανθολόγηση που δεν είναι εξαντλητική· φιλοδοξεί μέσα στον καιρό να περικλείσει και άλλους δημιουργούς από το μεγάλο νότιο γείτονά μας. Και όπως κάθε μετάφραση, ιδίως όμως όπως κάθε μετάφραση ποίησης, είναι αναγκαστικά μια προσπάθεια να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στο νόημα των λέξεων και στην ποιητική τους δραστικότητα. Ομολογώντας τα όρια αυτά, ελπίζουμε στην καλύτερη, μέσω της ποίησης, αλληλογνωριμία των δύο λαών, που έβαλαν, αυτοί κυρίως, τη βάση για τον παγκόσμιο πολιτισμό, για τον εξανθρωπισμό της απρόσωπης φύσης και της απρόσωπης κοινωνίας, για την οικοδόμηση μιας οικουμένης πιο κοντά στους πόθους και τους καημούς του ανθρώπου...

Κωστής Μοσκώφ