Στρατιωτικό κίνημα με κοινωνικές προεκτάσεις ήταν η Επανάσταση του Γουδί. Τα ραγδαία γεγονότα στην Ελλάδα, στην Τουρκία και τις γειτονικές βαλκανικές χώρες των πρώτων χρόνων του 20ου αιώνα πίεζαν ασφυκτικά τους νεαρούς αξιωματικούς ώστε να τοποθετηθούν αντιμέτωποι στην αδράνεια της πολιτικής ηγεσίας, στη διαφθορά, στον παλαιοκομματισμό, στην οικονομική αδυναμία, στην κοινωνική καταπίεση και στις ξένες επεμβάσεις. Έβλεπαν άμεση την επερχόμενη σύγκρουση στα Βαλκάνια, προϊόν μιας αδιαμφισβήτητης αναταραχής που ήδη είχε κάνει αισθητή την παρουσία της. Αυτά πίστευαν οι αξιωματικοί, που είχαν δημιουργήσει τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο, όταν ζήτησαν από τον συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά να ηγηθεί του κινήματός τους. Στο βιβλίο αυτό, γραμμένο αμέσως μετά (το 1911), ο αρχηγός της επαναστάσεως του Γουδί δίνει τις έγκυρες αναμνήσεις του από τα γεγονότα εκείνα. Τα αφηγείται με νηφαλιότητα και ειλικρίνεια στις λεπτομέρειές τους, αναφέρεται στην ατμόσφαιρα και την αγωνία των ημερών εκείνων, καθώς και στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν δίπλα του. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε αυτό, ο Νικόλαος Ζορμπάς είναι εκείνος στον οποίο οφείλεται η αναδιοργάνωση του στρατεύματος για να προετοιμασθεί για τους βαλκανικούς πολέμους. Είναι εκείνος που πήρε την κρίσιμη και καθοριστική απόφαση να καλέσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Κρήτη, με αποστολή να ανασυντάξει το κράτος, να το αναμορφώσει και να το μεγεθύνει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]