Προβαίνοντας στην έκδοση των κριτικών μου που γράφτηκαν στη διάρκεια της προηγούμενης εικοσιπενταετίας, οι οποίες καλύπτουν την παγκόσμια δραματουργία από το Μεσαίωνα έως τις μέρες μας αλλά και την ελληνική παραστασιολογία της τελευταίας εικοσιπενταετίας, εκτίθεμαι στο χρόνο, δοκιμάζω την αξιοπιστία των κριτηρίων μου και συγχρόνως έρχομαι να προσθέσω έναν κρίκο στην ιστορία των κριτικών περί θεάτρου θεωριών που διατυπώθηκαν στον τόπο μας τον 20ό αιώνα. Δεδομένου ότι το κριτικό μου ιδίωμα γέρνει εμφανώς προς τα προβλήματα της δραματολογίας, της αισθητικής, της ιστορίας των ιδεών που συζητήθηκαν από σκηνής, νομίζω πως η κωδικοποίηση και συγκρότηση σε σώμα των κριτικών μου συμβάλλει στη συζήτηση πάνω στα συνεχώς επίκαιρα θεατρολογικά ζητήματα. Η θεατρική κριτική ανιχνεύει θέματα ιστορίας του θεάτρου, προβλήματα χαρακτηρολογίας, τυπολογίας, αισθητικών θεωριών, ιδεολογίας, υποκριτικών και ερμηνευτικών σχολών κτλ. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, είναι μια μη συστηματική, εξαιτίας της επικαιρότητας που υπηρετεί η κριτική που αποτιμά συγκεκριμένες σκηνικές προτάσεις, εισαγωγή στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου και μια ιστορία των παραστάσεων αυτών των έργων στην ελληνική σκηνή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]