Το προϊόν αυτής της συζήτησης ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και μια επιστημονική απόλαυση και για τους δύο. Και το κυριότερο: ήταν μια αποκάλυψη, που επιβεβαίωσε την αρχική μας διαίσθηση για ένα `συνεχές` (continuum) της γνώσης που δικαιώνει μια κοινή επιστημονική στάση και των δύο μας ενάντια στον κατακερματισμό της γνώσης. Η συζήτηση, όπως καταγράφεται πλέον εδώ, μας έπεισε αμετάκλητα για την ανάγκη μιας `ολιστικής θεώρησης` της γνώσης στη συμπληρωματική σχέση που διέπει τους ποικίλους χώρους διερεύνησης `του σύμπαντος κόσμου` με επίκεντρο τον άνθρωπο. Διαπιστώσαμε ουσιαστικές σχέσεις και θαυμαστές παραλληλίες, που αναδεικνύονται μέσα από τη συζήτηση και που εξικνούνται από τη `σκέψη` και τη `γλώσσα` του ανθρώπου μέχρι τον `φυσικό κόσμο` ο οποίος μας περιβάλλει, από τον `εγκέφαλο`, τα `γονίδια`, τον κόσμο των `εννοιών` και των `συναισθημάτων` μέχρι τους `φυσικούς νόμους`, τα `ελάχιστα συστατικά` (κβάντα φωτός, quark, ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, φωνήματα, μορφήματα, φθόγγους) και βασικές ακόμη αρχές που διέπουν την εξέλιξη του σύμπαντος. Έτσι αβίαστα μέσα από τη `συν-ζήτηση` της αλήθειας σε ορισμένους καίριους χώρους αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός για αισθητές παραλληλίες ανάμεσα στη γένεση του κόσμου και τη δημιουργία της γλώσσας, ανάμεσα στην `κοσμογονία` και τη `γλωσσογονία`, που κρίναμε ότι μπορεί να είναι και ο τίτλος της συζήτησης μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το θέμα αυτό μονοπωλεί το περιεχόμενο του διαλόγου, ο οποίος απλώνεται πολύ πιο πέρα, σ` ένα μεγάλο πλήθος θεμάτων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
