Οι υπ’ αριθ. 2 έως 10 λόγοι του Λιβάνιου. Διδακτικοί σκοποί, κοινωνικοπολιτικές παρατηρήσεις, ηθικά ζητήματα.
Ο ρήτορας Λιβάνιος γεννήθηκε το 314 μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα και ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με την αρχαία ελληνική γραμματεία κοντά στους σοφιστές της πόλης Ζηνόβιο και Ουλπιανό. Το 336 πήγε για σπουδές στην Αθήνα και το 340 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε για 3 μόνο χρόνια. Μεταξύ του 343-348 δίδαξε στη Νικομήδεια και κατόπιν επέστρεψε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη. Το 353 εγκαταστάθηκε οριστικά στη γενέτειρά του, την Αντιόχεια, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του διδάσκοντας ως επίσημος σοφιστής της πόλης.
Ο Λιβάνιος συχνά χαρακτηρίζεται ως μικρός Δημοσθένης, τόσο λόγω του ευρύτατου συγγραφικού του έργου όσο και λόγω της τραγικής φυσιογνωμίας του. Ζώντας σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, οι οποίες οδηγούσαν ανεπιστρεπτί στην επικράτηση του χριστιανισμού, έμεινε πεισματικά πιστός στην κλασική ελληνική παράδοση, υποστηρίζοντάς την και με κίνδυνο της ζωής του. Η αντίθεσή του στη χριστιανική-βυζαντινή κοσμοθεώρηση αποτελεί κορυφαία αντίδραση της κλασικής αρχαιότητας στη νέα εποχή και τάξη πραγμάτων.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]