Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του έργου του αποτελεί ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ζητήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ο θεσμός της αξιολόγησης από την ίδρυσή του λειτούργησε διττά: αφενός εξυπηρέτησε τη διοικητική αποκέντρωση και αφετέρου την καθοδήγηση και την εποπτεία των εκπαιδευτικών. Η μεθοδολογία, η οργάνωση και η υλοποίηση της θεσμικής λειτουργίας της αξιολόγησης προσδιορίζεται από τους στόχους, τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την αμφίδρομη, δυναμική και διαλεκτική σχέση των εμπλεκομένων φορέων ή των παραγόντων που επηρεάζουν την εκπαιδευτική πράξη.
Καθώς η εκπαίδευση από τις απαρχές της συγκρότησης του ελληνικού κράτους αναγορεύτηκε σε μείζον πολιτικό ζήτημα της Ελληνικής Πολιτείας και λειτούργησε ως παράγοντας πολιτικών κρίσεων, εξελίξεων και μεταβολών, η σημασία της αξιολόγησης αποτέλεσε ένα από τα σημαντικά στοιχεία που επέδρασαν στην αποτελεσματικότητά της και ιδιαίτερα της αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών, μια και εστιάζεται όχι μόνο στις τεχνικές αλλά στη σφαιρική αντιμετώπιση της διδακτικής πράξης ως συστήματος, που επηρεάζει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, με την έννοια της σχολικής αποτελεσματικότητας. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
