Πολυδιήγητο το παραμύθι της Προποντίδας θάλασσας, μιας θάλασσας σαν λίμνη κλειστής, που αενάως κατηφορίζει με τους διαύλους και τα μπουγάζια της τα γλυκά νερά του κατ` ευφημισμόν Ευξείνου Πόντου προς το Αιγαίο· ένας θρύλος άρρηκτα δεμένος με τις πελαγοδρομίες των πρώτων εκείνων ποντοπόρων που οι άθλοι τους ζωντάνεψαν την εποποιία της Αργοναυτικής εκστρατείας. Κάποτε, λέει, λάμνοντας κάτω από τις δασωμένες πλαγιές του Αργανθόνιου όρους, λίγο βορειότερα από τ` αμφίαλο της Κυζήκου αραξοβόλι, αντίκρισαν και τις αέρινες κορυφογραμμές των «κυκλάδων τη Πόλει» Προποντίδων νήσων και έσπευσαν Μεγαρείς, Αιολείς και Μιλήσιοι, ποιοι να πρωταράξουν τις πενηντάκωπες και εξηντάκωπες νήες τους στα βιθυνικά παράλια, να στήσουν πρώτοι αποικίες στο πλουτοφόρο άνοιγμα του Αστακηνού κόλπου [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

The fable of the Propontis has been told many times: the Propontis, that enclosed lake of a sea, its currents constantly directing the sweet waters of the euphemistically named `Euxine` Sea through its channels towards the Aegean, a legend inseparably linked with the voyages of those first seafarers whose struggles gave life to the epic of the expedition of the Argonauts. It is said that once, as men rowed below the forested slopes of the Arganthonian mountains, a little north of the twin anchorage of Cyzicus, they saw opposite them the delicately shadowed mountain ridges of the islands of the Propontis, that `Cyclades` which forms a circle near the City, Constantinople. And Milesians, Megarans, Aeolians, all raced to be the first to land their fifty - and sixty - oared ships on the Bithynian shores, the first to plant colonies there at the wealth-bearing mouth of the bay of Astacenus. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο του εκδότη]