Το CAMeC φιλοξενεί την πρώτη μεγάλη ατομική έκθεση του Μανώλη Μπαμπούση στην Ιταλία υπό τον τίτλο `Κατοχές`, με τον οποίο ο έλληνας καλλιτέχνης θέλησε να διακρίνει ορισμένους κύκλους του φωτογραφικού του έργου.
Πολλαπλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους συνέλαβα την ιδέα μιας ανάλογης πρωτοβουλίας, για να σκεφθούμε πάνω στο έργο ενός σύγχρονου φωτογράφου, τόσο ιδιαίτερου, ο οποίος δικαιούται και αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε αυτόν. Πάνω απ` όλα γιατί ο Μπαμπούσης έχει φθάσει σε ένα στάδιο εμπειρίας, στο οποίο η φωτογραφία του διαφοροποιείται αισθητά από τις άλλες και κατέχει ένα πρωτότυπο γλωσσικό γεγονός, ικανό να καταλάβει τη δική του θέση στην εξέλιξη αυτής της γλωσσικής μορφής. Εκτός αυτού, έχει μια βαθιά, διαρκή και σταθερή σχέση με την Ιταλία, αν λάβουμε υπόψη μας τη συχνότητα παραμονής του από το `68 - για σπουδές στη Φλωρεντία και τη Ρώμη, και σε όλη την χώρα. Τέλος η σχέση του με την ιταλική και ευρωπαϊκή καλλιτεχνική σκηνή -πάντα δια του μέσου της φωτογραφίας- είναι πάνω από όλα εκείνη του μάρτυρα και παθιασμένου, αιχμηρού και ενδελεχή, κριτικού αναγνώστη των διαφορετικών ανθρώπινων γεγονότων και της καλλιτεχνικής δραστηριότητας μερικών κεντρικών μορφών του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα, όπως, για παράδειγμα, του Γιάννη Κουνέλλη.
Ανάμεσα στις διαφορετικές ποιότητες που εγγράφονται στο φωτογραφικό του έργο, το οποίο αναντίρρητα διαθέτει παραδείγματα εξαιρετικού επίπεδου, μια σκεπτόμενη στάση τον διαφοροποιεί και τον καθορίζει, προσδίδοντας του υπόσταση και ταυτότητα. Πράγματι, οι διαφορετικοί κύκλοι των εκτεθειμένων έργων στην Λα Σπέτσια, τοποθετούν, ο καθένας στη βάση του, ένα σχέδιο και μια σύλληψη που από τη μια πλευρά διατάσσουν τις θεματικές ενδοσκοπήσεις, ενώ από την άλλη δείχνουν πως η δράση του βλέμματος αποτελεί κατεξοχήν σχεδιαστική σκέψη, αισθητική περισυλλογή, κριτική και ποίηση. Η φωτογραφία του Μπαμπούση προβληματίζεται συχνά γύρω από δράσεις, πραγματικότητες και πράγματα, των οποίων πρέπει να φανταστούμε τα κίνητρα, τα θέματα και τις αιτίες, γιατί σε κάθε εικόνα η εμπειρία έχει ήδη πραγματοποιηθεί μέσω του βλέμματος -και είναι ακριβώς η εικόνα που το αποδεικνύει- η οποία κατανάλωσε οπτικά και αντιληπτικά την δική του δράση, καθιστώντας μας ταυτόχρονα και συμμέτοχους και θεατές. [...]