Το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προτείνει φέτος την άγνωστη κινηματογραφική πλευρά ενός αναγνωρισμένου δεινού μυθοπλάστη. Αν το έργο του Κριστόφ Κισλόσφκι άνοιξε το δικό του καθοριστικό κεφάλαιο στο ευρωπαϊκό σινεμά στις δεκαετίες του `80 του `90, η πρώιμη περίοδος του, αποκλειστικά αφιερωμένη στα ντοκιμαντέρ, σκιαγράφησε με τα πιο ειλικρινή χρώματα το πολωνικό ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο του `60 και του `70.

Οι ήρωες του Κισλόφσκι, πρωταγωνιστές της ίδιας της ζωής, μοιάζουν να μοιράζονται τις αγωνίες του ίδιου του δημιουργού. Ηθική προβληματική, υπαρξιακή αναζήτηση, ο φαταλισμός του αναπόφευκτου, όλα συνυφαίνονται σε έναν κινηματογραφικό ιστό που μαρτυρά μια εποχή και την ίδια στιγμή την αποκρυπτογραφεί, την διερευνά σε βάθος, την αποφλοιώνει, ανιχνεύοντας τα ουσιώδη.

Τα ντοκιμαντέρ του Κριστόφ Κισλόφσκι δεν κραυγάζουν. Ψιθυρίζουν στις αισθήσεις του θεατή παράδοξες, καταδικασμένες, αφανείς πτυχές της πραγματικότητας. Με τρόπο ρεαλιστικό και άμεσο, που σφύζει από εσωτερική δύναμη, διατρέχουν την αόρατη γραμμή που ενώνει το ατομικό με το συλλογικό, το ορατό με το αόρατο. Είτε επιχειρεί να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα του κομμουνιστικού καθεστώτος, είτε σχολιάζει την καθημερινή ζωή, αλλά και το θάνατο, με μακάβριο, καφκικό χιούμορ, ο Κισλόφσκι διαγράφει στο είδος μια πορεία που διεκδικεί με κάθε βήμα την ιδιαίτερη καλλιτεχνική της αξία.

Απ` τους βασικούς εκπροσώπους του νέου κύματος του πολωνικού ντοκιμαντέρ, ο σκηνοθέτης δεν ακολούθησε νόρμες και κανόνες. Μπορεί η ρεαλιστική του ματιά να συγγενεύει υφολογικά με το σινεμά του Κεν Λόουτς, μπορεί οι ταινίες του να βρήκαν φορμαλιστικές συνάφειες με τον κινηματογράφο του Ρομπέρ Μπρεσόν, ο Κισλόφσκι όμως κατέθεσε ένα έργο έντονα προσωπικό, που σφραγίστηκε με την ιδιότυπη γραφή του. Ένα έργο έντονων συγκρούσεων και αντιθέσεων, σμιλεμένο σε ένα περιβάλλον καθολικής ανατροφής και καλλιτεχνικής ανησυχίας, σ` ένα ραγδαία εξελισσόμενο ιστορικοπολιτικό γίγνεσθαι. Αυτά άλλωστε συνέθεσαν το κουκούλι μέσα στο οποίο εκκολάφθηκε το ορμητικό, διαυγές σινεμά του Κριστόφ Κισλόφκι.

Δημήτρης Εϊπίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου αιώνα, με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό πολωνό σκηνοθέτη Krzysztof Kieslowski εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει:

- Προλογικό σημείωμα του καλλιτεχνικού διευθυντή, Δημήτρη Εϊπίδη
- Πρωτότυπα και ανέκδοτα κείμενα από τους Δημήτρη Κερκινό, Νίκο Σαββάτη, Λευτέρη Αδαμίδη
- Αναδημοσιευμένο κείμενο του γάλλου κριτικού Vincent Amiel
- Ζενερίκ και συνόψεις των ταινιών του αφιερώματος
- Σχόλια του σκηνοθέτη
- Φιλμογραφία
- Βιογραφικό
- Φωτογραφικό υλικό

Οι ταινίες του αφιερώματος:

- Ακτινογραφία
- Από την πόλη του Λοτζ
- Επτά γυναίκες διαφορετικών ηλικιών
- Επτά μέρες τη βδομάδα
- Επωδός
- Εργάτες ‘71: Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς / Κριστόφ Κισλόφσκι, Tomasz Zygadlo, Wοjciech Wiszniewski, Pawel Κedzierski, Tadeusz Walendowski
- Εργοστάσιο
- Η άποψη ενός νυχτοφύλακα
- Ήμουν στρατιώτης
- Κλακέτα
- Μεταξύ Βρότσλαβ και Ζελόνα Γκούρα
- Μύθος
- Νοσοκομείο
- Ο χτίστης
- Ομιλούσες κεφαλές
- Πριν από το ράλι
- Πρώτη αγάπη
- Σταθμός