[...] Το πρώτο υποβρύχιο το οποίο δεν βασιζόταν σε μυϊκή δύναμη ήταν το γαλλικό Πλονζέρ, που κατασκευάστηκε το 1863. Ήταν εφοδιασμένο με παλινδρομική μηχανή πεπιεσμένου αέρα που βρισκόταν σε 23 δεξαμενές σε πίεση 180psi. Το πρώτο όμως πραγματικά πρακτικό υποβρύχιο ολοκληρώθηκε το 1864 από τον Ναρσί Μοντουριόλ. Διέθετε μία ατμομηχανή για να κινείται στην επιφάνεια και ένα σύστημα με περοξείδιο που δεν χρειαζόταν αέρα για κίνηση υποβρυχίως. Ταυτόχρονα, η μηχανή περοξειδίου παρήγε οξυγόνο για το πλήρωμα και για να δουλεύει βοηθητικά και η ατμομηχανή. Το υποβρύχιο ήταν το πρώτο με διπλό κήτος και είχαν λυθεί τα προβλήματα πίεσης, κατάδυσης, ανάδυσης και ισορροπίας, που υπήρχαν στις παλαιότερες κατασκευές.
Εκείνη την περίοδο ο Ιούλιος Βερν έγραψε το έργο 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (Vingt mille lieues sous les lers), στο οποίο περιγράφει το Ναυτίλο ως ένα εξελιγμένο υποβρύχιο με τις ιδιότητες των σύγχρονων υποβρυχίων. Προφανώς το όνομα το δανείστηκε από το υποβρύχιο του Φούλτον. Ο Βερν γνώριζε τις ανακαλύψεις του καιρού του, τις σχεδιαστικές, τα τεχνολογικά προβλήματα που παρουσιάζονταν αλλά και μελλοντικά σχέδια των εφευρετών και με τη βοήθεια της φαντασίας του δημιούργησε το υποβρύχιο του πλοιάρχου Νέμο. Δύο χρόνια νωρίτερα, στη Διεθνή Έκθεση του 1867 στο Παρίσι, είχε την ευκαιρία να μελετήσει τα σχέδια και ένα μοντέλο του υποβρυχίου Πλονζέρ, που στο σχήμα και στην κατασκευή έμοιαζε εκπληκτικά με το Ναυτίλο μέχρι και στο ότι είχε έμβολο για να βυθίζει τα εχθρικά σκάφη. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]