Ψηφιδωτό ονομάζεται το σύνολο από πολύχρωμα πετραδάκια (ψηφίδες), τα οποία τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο και στερεώνονται με κονίαμα σε ένα υπόβαθρο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζουν μια παράσταση. Η τέχνη του ψηφιδωτού είναι πολύ παλαιά και προέκυψε από το στρώσιμο των δαπέδων με φυσικά βότσαλα. Ήδη στη μινωική Κρήτη εφαρμοζόταν με πολλή επιτυχία για τη διακόσμηση δαπέδων και τοίχων. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως ωραιότατα δείγματα αυτής της τέχνης που γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους (3ος αι. π.Χ. - 4ος αι. μ.Χ.). Πασίγνωστο είναι το ψηφιδωτό από την Πομπηία που παριστάνει τη μάχη του Μ. Αλεξάνδρου στην Ισσό (βλ. σελ. 36). Η τέχνη του ψηφιδωτού καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα κατά τη βυζαντινή περίοδο, κατά την οποία τα ψηφιδωτά του τοίχου έφθασαν σε θαυμαστά επίπεδα τελειότητας. Αριστουργηματικά ψηφιδωτά κοσμούν στην Κωνσταντινούπολη την Αγία Σοφία, τη Μονή της Χώρας, την Αγία Ειρήνη κ.ά., στη Θεσσαλονίκη τον Άγιο Γεώργιο (Ροτόντα), τον Άγιο Δημήτριο κ.ά., στη Ραβέννα τον Άγιο Απολλινάριο τον Νέο, τον Άγιο Βιτάλιο κ.ά., αλλά και τους μεταγενεστέρους ναούς (από τον 11ο αι. μ.Χ.) του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία, της Νέας Μονής Χίου, της Μονής Δαφνιού στην Αττική κ.ά. Την τέχνη του ψηφιδωτού και τα μυστικά της σας παρουσιάζουμε σ` αυτό το τεύχος. Είναι μια απασχόληση που κινεί τη φαντασία και προσφέρει τη χαρά και την απόλαυση της δημιουργίας, απαιτώντας μόνο λίγη υπομονή και προσοχή στην εκτέλεση. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]