Σκοπός του βιβλίου είναι να παρουσιάσει το χρόνο, όπως τον νόησαν οι λογοτέχνες μας, με την πεποίθηση ότι, όπως τα λογοτεχνικά έργα απελευθερώνουν τη συνείδηση από τις κάθε μορφής επιβαρύνσεις και βοηθούν να σταθεί ο άνθρωπος στοχαστικά στα προβλήματα της ζωής και να τα βιώσει αισθητικά, η γνώση του χρόνου θα τον απαλλάξει από το φόβο και το άγχος του χρόνου που σκοτώνει τη ζωή και τις προοπτικές και θα συμβάλλει στο να ζήσει, σε υποκειμενικό επίπεδο, ζωή, χρονικά απέραντη. Ακόμα και οι λογοτέχνες εκείνοι που στέκουν έντρομοι μπροστά στο χρόνο ή τον αγνοούν, μολονότι αποδέχονται την καταστροφική του μανία, όπως συμβαίνει με τον Παπαρηγόπουλο, αλλά περισσότερο αυτοί που τον καταργούν με τις πράξεις τους, θα συμβάλλουν σε μια ορθοδοξότερη αντίληψη γνώσης του χρόνου και βίωσης του, γιατί μόνον έτσι μπορεί να υπερβαθεί ο χρόνος, ως και σ`` έναν τρόπο κριτικής στάσης απέναντι του, ακόμα και υπέρβασης του, διακαής πόθος κάθε ανθρώπου.