Τον Αύγουστο του 1974 οι περισσότεροι κάτοικοι του Αργακιού, ενός πλούσιου χωριού στη δυτική Κύπρο, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους μπροστά στην προέλαση του τουρκικού στρατού. Μέσα σε λίγες μέρες είχαν γίνει πρόσφυγες πολέμου. Το βιβλίο αυτό εξιστορεί τη ζωή τους στο Αργάκι πριν το `74, τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς -το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και την τουρκική εισβολή- που οδήγησαν στη φυγή τους, τέλος, τον αγώνα τους για την επιβίωση και την οδυνηρή τους συνειδητοποίηση πως δεν επρόκειτο να γυρίσουν σύντομα στον τόπο τους, πως ήταν αναγκασμένοι να επωμιστούν την ταυτότητα του πρόσφυγα. Έλκοντας την καταγωγή του από το Αργάκι (όπου γεννήθηκε ο πατέρας του) κι έχοντας ήδη πραγματοποιήσει εθνογραφική έρευνα εκεί πριν το `74, ο Λοϊζος μπόρεσε να συνδυάσει την ανθρωπολογική οπτική και μεθοδολογία με την προσωπική ματιά του συγγενή των χωριανών. Η σύνθεση των παρατηρήσεων «από τα έξω» και «από τα μέσα», που ο ίδιος ήταν σε θέση να κάνει, με τις αφηγήσεις των προσφύγων που κατέγραψε σε προσωπικές συνεντεύξεις, δίνει μια ζωντανή, συγκινητική και διεισδυτική περιγραφή της δραματικής δοκιμασίας τους. Κανένας ανθρωπολόγος μέχρι τώρα δεν έχει καταδείξει με τόση οξύτητα τις εμπειρίες των θυμάτων πολέμου, αποκαλύπτοντας τι σημαίνει να γίνεται κανείς πρόσφυγας, να χάνει σπίτι, γη και περιουσία, και μαζί τους οικείους τρόπους της καθημερινής ζωής του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]