Ο τίτλος αυτού του βιβλίου φαίνεται να εμπεριέχει μια αντίφαση. Η φύση εκφράζεται με σύμβολα. Την αντιλαμβανόμαστε μέσω των συμβόλων, που τα ίδια αποτελούν μια κατασκευή βασισμένη στην εμπειρία, ένα παράγωγο της ανθρώπινης νόησης, ένα τεχνητό ή συμβατικό προϊόν - είναι, δηλαδή, το αντίθετο της φύσης. Εξάλλου δεν έχει νόημα να γίνεται λόγος για φυσικά σύμβολα, αν ο νους δεν τείνει με κάποιο φυσικό τρόπο να χρησιμοποιεί τα ίδια σύμβολα για τις ίδιες καταστάσεις. Το ζήτημα έχει ανά τους αιώνες διερευνηθεί σε βάθος και το ενδεχόμενο ύπαρξης φυσικών συμβόλων έχει απορριφθεί. Ένα σύμβολο έχει νόημα μόνο σε σχέση με άλλα σύμβολα μέσα σε μια γενικότερη διάταξη. Η διάταξη τελικά παρέχει το νόημα. Επομένως κανένα επιμέρους στοιχείο του δεν μπορεί να έχει νόημα, όταν είναι απομονωμένο απ` τα υπόλοιπα. Για το λόγο αυτό, ούτε η ανθρώπινη φυσιολογία, την οποία μοιραζόμαστε όλοι, δεν παρέχει σύμβολα τα οποία να μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε. Μια διαπολιτισμική, πανανθρώπινη διάταξη είναι λογικά αδύνατη. Πρώτον, επειδή κάθε συμβολικό σύστημα αναπτύσσεται αυτόνομα, ανάλογα με τους δικούς του κανόνες. Δεύτερον, επειδή κάθε ανόμοιο πολιτισμικό περιβάλλον προσθέτει σε αυτά τα αυτόνομα συστήματα περαιτέρω διαφοροποιήσεις. Τρίτον, οι κοινωνικές δομές εισάγουν ένα πρόσθετο φάσμα αποκλίσεων. Όσο πιο προσεκτικά επιθεωρήσουμε τους όρους της ανθρώπινης διάδρασης, τόσο πιο άκαρπη και γελοία μοιάζει η αναζήτηση φυσικών συμβόλων. Ωστόσο, η διαισθητική τάση που εναντιώνεται σε αυτή την αρνητική επιστημονική στάση, είναι πολύ ισχυρή. Το ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί να αποκαταστήσει αυτή τη διαισθητική θέση, ακολουθώντας τη γραμμή σκέψης των Γάλλων κοινωνιολόγων του περιοδικού Annee Sociologique (Κοινωνιολογική επετηρίδα). [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]