Για πολλούς σχολιαστές, η 11η Σεπτεμβρίου εγκαινίασε μια νέα εποχή φόβου. Αλλά όπως δείχνει ο Κόρεϋ Ρόμπιν σ` αυτή την ανησυχητική περιήγηση της δυτικής φαντασίας -την πρώτη πνευματική ιστορία του είδους- από τον Χομπς, τον Μοντεσκιέ και τον Τοκβίλ μέχρι τη Χάννα Άρεντ, ο φόβος διαμορφώνει την πολιτική και την κουλτούρα μας από αμνημονεύτων χρόνων.
Από τον Κήπο της Εδέμ μέχρι το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ και ώς τους σημερινούς τίτλους ειδήσεων, το βιβλίο ανιχνεύει την ολοένα και μεγαλύτερη σαγήνη που μας ασκούν οι κίνδυνοι και οι καταστροφές της πολιτικής. Καθώς η πίστη μας σε θετικές πολιτικές αρχές υποχωρεί, στρεφόμαστε στο φόβο ως νομιμοποιητική γλώσσα της δημόσιας ζωής, εγκαταλείποντας την αναζήτηση της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ελευθερίας. Ήδη από τον 18ο αιώνα, οι στοχαστές έχουν συσκοτίσει τις πολιτικές διαστάσεις του φόβου, εκτρέποντας την προσοχή από τις δημόσιες και ιδιωτικές εξουσίες που τον υποθάλπουν και τον εκμεταλλεύονται. Κι όμως ο φόβος είναι ένα παραδειγματικό εργαλείο καταστολής στον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο, που απορρέει μάλιστα από τα πιο σεβαστά ιστορικά κληροδοτήματα: το σύνταγμα και την ελεύθερη αγορά. Γι` αυτό και η πρωτότυπη κριτική του Ρόμπιν στον αυξανόμενο ρόλο που παίζει ο κίνδυνος στην καθημερινή ζωή και στη δικαιολόγηση ποικίλων κρατικών πολιτικών συνιστά ένα αναγκαίο τονωτικό αντίδοτο στη σύγχρονη κουλτούρα του φόβου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
