Σε μια κοινωνία όπου η δουλειά της νοσοκόμας προοριζόταν μόνο για τις τιποτένιες, τις πρόστυχες και τις αλκοολικές, η Φλόρενς Νάιτινγκειλ, μόλις στα δεκάξι της τόλμησε να αντιτεθεί στην οικογένειά της και να ανατρέψει τα κοινωνικά ήθη και έθιμα. Τον Οκτώβριο του 1854 συνόδεψε μια ομάδα εθελοντριών νοσοκόμων στα πεδία της μάχης του Κριμαϊκού Πολέμου. Με δυναμισμό και αποφασιστικότητα εφάρμοσε πρώτη αντισηπτικές μεθόδους και εξυγίανε τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Το 1860 ίδρυσε στο Λονδίνο την πρώτη σχολή αδελφών νοσοκόμων, και τα κατορθώματά της έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο. Ανάπηρη από το 1857 και εντελώς τυφλή από το 1901, πέθανε το 1910, αφού αφιέρωσε τις ημέρες της σε πρωτοποριακές μεθόδους εξυγίανσης στον τομέα της νοσηλευτικής. Εκατοντάδες μαρτυρίες και ιστορίες αναφέρονται στη γυναίκα που έτρεχε τις νύχτες στα στρατιωτικά νοσοκομεία, με μοναδικό φως μια λάμπα πετρελαίου· στη γυναίκα που δημιούργησε το επάγγελμα της σύγχρονης νοσηλεύτριας και έγινε γνωστή ως `Η κυρία με τη λάμπα`. Αυτή είναι η ιστορία της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]