Η φιλοσοφία του δικαίου αποτελεί τη στέγη του δικαίου. Έχει ως σκοπό να δώσει σε γενικές γραμμές μια σφαιρική εικόνα του από κάθε άποψη. Η ενλόγω φιλοσοφία μπορεί να αναφέρεται, εκτός τα άλλα, είτε στη γενική θεωρία του δικαίου είτε στις σχέσεις του τελευταίου με τις άλλες αξίες, όπως λ.χ. το ορθό δίκαιο (δικαιοσύνη), το καλό (ηθική), το ωραίο (αισθητική). Η κριτική του δικαίου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της. Η εξαιρετική πολυπλοκότητα της ύλης της καθιστά άσκοπο τον επακριβή προσδιορισμό του αντικειμένου της. Η τελευταία αναπτύσσεται στο παρόν έργο ως εξής:
Τμήμα α`: Δίκαιο
Γενικά (έννοια, πηγές), σχέση με συναφείς έννοιες, φύση (ορθότητα, σχετικότητα, λαϊκό πνεύμα), ισχύς (προστακτική, ηθική), πραγματικότητα (προδεδομένα, νομική ανθρωπολογία, συμφεροντοκρατία, εμπιστοσύνη-εκκρεμότητες), ασφάλεια, επιείκεια, αισθητική, χιούμορ.
Τμήμα β`: Δικαιοσύνη (ορθό δίκαιο)
Εισαγωγικά, φυσικό δίκαιο, συναίσθημα δικαίου (ατομικό-κοινή γνώμη), ανταπόδοση, ισότητα, συνύπαρξη ελευθεριών, λογική ιστορίας, διαλεκτικός υλισμός, έντιμη ρύθμιση (fairness), αυτοδιοργάνωση του δικαίου, γενικό καλό, κοσμοθεωρίες.
Τμήμα γ`: Ελευθερία-κοινωνία
Νομική ελευθερία (γενικά, σχέση με ελευθερία βούλησης, δημοκρατισμός, φιλελευθερισμός, ατομικισμός, κοινωνικισμός), κρατική κοινωνία (γενικά, ενότητα δικαίου).
Τμήμα δ`: Νομική διανόηση
Σύστημα, έννοιες, ερμηνεία, βοηθητικές μέθοδοι (επιχειρηματολογική, συγκριτική, δοκιμαστική).
Τμήμα ε`: Ειδικά θέματα
Συνταγματική νομοθεσία (πολίτευμα, δημοκρατικότητα, δικαιοκρατικότητα, κοινωνικοκρατικότητα, θεμελιώδη δικαιώματα και υποχρεώσεις), αστική νομοθεσία (πρόσωπα, δικαίωμα, σύμβαση, ζημία-αποζημίωση, αδικαιολόγητος πλουτισμός, κυριότητα, συμβίωση, συγγένεια), ποινική και διαδικαστική νομοθεσία.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
