Η Αμοργός, μία των μεσημβρινών Σποράδων νήσων, αποτελεί το ανατολικώτατον άκρον των χωρών της ελευθέρας Ελλάδος, και το εγγύτατα κείμενον της χερσονήσου της Μικράς Ασίας. Εξ όλου του αθροίσματος των πολυαρίθμων νήσων Κυκλάδων και Σποράδων, των διεσπαρμένων εις το Αιγαίον Πέλαγος, πλην των εις τα μεσημβρινά παράλια της Μικράς Ασίας προσκειμένων Ικάρου, Σάμου, Πάτμου, Λέρου, Καλύμνου, Κω, και άλλων μικροτέρων, μόναι η Αμοργός και η Αστυπάλαια δύνανται ταχέως και ευκόλως να συγκοινωνήσωσι μετά των παραλίων της μεσημβρινής Ιωνίας. Αύτη δε η γεωγραφική θέση της Αμοργού, απέναντι σχεδόν κειμένης και πλησίον των αρχαίων Ιωνικών παραλίων πόλεων Μιλήτου, Μυούντος, Αλικαρνασσού, και των έτι βορειοτέρων Εφέσου, Κολοφώνος, Πριήνης και άλλων, εν ταις τα αρχικά σπέρματα του ελληνικού πολιτισμού εβλάστησαν και εκαρποφόρησαν, αρκεί και μόνη, άνευ άλλης αποδείξεως, να βεβαιώση ότι η νήσος υπήρξεν αναμφιβόλως εις των πρώτων σταθμών της διαβάσεως των αρχαιοτάτων ελληνικών φύλων εις την Ελλάδα. [...]