Ο άνθρωπος παθαίνει διάφορες αρρώστιες, αλλά είναι κι αυτός ο ίδιος μια αρρώστια. Αυτό είναι το πρόβλημά του κι αυτή είναι και η μοναδικότητά του. Αυτή είναι η καλή του τύχη και αυτή είναι η κακοτυχία του. Κανένα άλλο ζώο δεν είναι τέτοιο πρόβλημα -αγωνία, ένταση, αρρώστια- όπως είναι ο άνθρωπος. Αυτό ακριβώς όμως του έχει δώσει όλη την ανάπτυξη και όλη την εξέλιξή του. Η αρρώστια δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος εκεί που βρίσκεται, ότι δεν μπορεί αυτό που είναι. Το σώμα και η ψυχή είναι τα δύο άκρα της ίδιας οντότητας. Η αρρώστια μπορεί να αρχίσει από οποιοδήποτε άκρο. Μπορεί να αρχίσει από το σώμα και να φτάσει στην ψυχή. Στην πραγματικότητα, οι δονήσεις του οτιδήποτε διαπερνά το σώμα γίνονται αντιληπτές από την ψυχή. Γι` αυτό, μερικές φορές συμβαίνει ο άνθρωπος να έχει θεραπευτεί σωματικά από την αρρώστια, αλλά να εξακολουθεί να αισθάνεται άρρωστος. Δύο μέθοδοι έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν και να θεραπεύσουν την αρρώστια που ονομάζεται άνθρωπος. Η μία είναι η επιστήμη της ιατρικής, η άλλη είναι ο διαλογισμός. Η ιατρική ασχολείται με τη μελέτη κάθε αρρώστιας ξεχωριστά. Ο διαλογισμός μελετάει τον ίδιο τον άνθρωπο ως αρρώστια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]