Το Λεξικό της Αρχαίας και Μεσαιωνικής Υαλουργίας της Δέσποινας Ιγνατιάδου και του Αναστάσιου Αντωνάρα καλύπτει τρεις περίπου δεκάδες αιώνων από την Εποχή του Χαλκού ως το τέλος του Μεσαίωνα και συνιστά ένα σπάνιο επίτευγμα, αρχαιολογικό και λεξικογραφικό. Καρπός μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας στο εξειδικευμένο αυτό πεδίο δύο αφοσιωμένων ερευνητών μαρτυρεί την πάλη τους να αποδώσουν στη γλώσσα μας τη ρευστή ακόμη τεχνική ορολογία της θελκτικής αυτής μικροτεχνίας. Χωρίς να διεκδικώ, φυσικά, καμία αρμοδιότητα στην υαλουργία, μπορώ να εκφράσω μόνο τη χαρά μου, διότι, χάρη στον δικό τους λεξικογραφικό μόχθο, όχι μόνον διακρίθηκαν με σαφήνεια τα αλλεπάλληλα στρώματα της τυπολογίας και οι τεχνικές κατεργασίας του γυαλιού (σε μια μελέτη που συνεξέτασε τα αρχαιολογικά ευρήματα, τις αρχαίες γραμματειακές πηγές και την ξένη βιβλιογραφία), αλλά και αποδόθηκε η εξειδικευμένη τεχνική ορολογία, με τρόπο που καθιστά πλουσιότερη τη νεοελληνική γλώσσα του 21ου αιώνα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

This dictionary of ancient and medieval glassworking by Despina Ignatiadou and Anastassios Antonaras encompasses around 30 centuries, from the Bronze Age to the end of the medieval period, constituting a rare achievement both in archaeological as well as lexicographic terms. The fruit of long and arduous research in this specialized field by two dedicated scholars, it testifies to their struggle to render in Greek the still-fluid technical terminology for this fascinating minor art. Naturally, without any claims to expertise in the field of glassworking, I can only express my pleasure that thanks to their lexicographic labors, not only have the successive layers of typology and processing techniques for glass been clearly distinguished (in a study that examines in concert the archaeological finds, the ancient literary sources, and foreign bibliography), but that the specialized technical terminology has been rendered in a way that enriches the Modern Greek language of the 21st century. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο του εκδότη]