(. . .) Η ιδέα της οργάνωσης ενός τέτοιου συνεδρίου, στο οποίο εκτός από αρχαιολόγους πήραν μέρος αρχαιομέτρες διαφόρων ειδικοτήτων, συντηρητές έργων της αρχαίας τέχνης που φέρουν χρώμα και ζωγράφοι, γνώστες της δουλειάς των αρχαίων συναδέλφων τους (. . .) Το χρώμα, που μαζί με το γραμμικό σχέδιο και τη φωτοσκίαση συνθέτουν τα βασικά στοιχεία κάθε ζωγραφικού έργου, έπαιζε σημαντικό ρόλο σε πολλές καλλιτεχνικές δημιουργίες των Ελλήνων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι σήμερα, αν σταθούμε μπροστά σ’ ένα αρχαίο ναό ή ένα μαρμάρινο άγαλμα, αποκομίζουμε μια εικόνα εντελώς διαφορετική από αυτήν που είχαν οι αρχαίοι. Και αυτό επειδή οι δημιουργίες αυτές έφεραν χρώμα, το οποίο δεν διασώζεται συνήθως στις μέρες μας (. . .) Ωστόσο, παρά το ότι μας έχει διασωθεί ένας αριθμός μνημείων που διατηρούν χρώματα και παρά τις πληροφορίες που αντλούμε από αρχαίους συγγραφείς σχετικά με το χρώμα, πολλές πτυχές που σχετίζονται μ’ αυτό εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστες ή ασαφείς με αποτέλεσμα οι ειδικοί να έχουν για αρκετά ζητήματα διισταμένες απόψεις. Τι εννοούσαν π.χ. οι αρχαίοι συγγραφείς όταν κάνουν λόγο για αυστηρά (austeri) και ανθηρά (floridi) χρώματα; Η πρακτική της γνωστής τετραχρωμίας (που περιλαμβάνει δηλαδή κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και λευκό) στην αρχαία ζωγραφική, που υποστηρίζονταν από φιλοσοφικές σκέψεις υπήρχε ή όχι; Και αν πράγματι υπήρχε, ήταν γενικευμένη ή η χρήση της περιορίζονταν λ.χ. μόνο σε φορητούς πίνακες; Είναι δυνατόν από την παλέτα του αρχαίου ζωγράφου να απουσίαζε το κυανούν, από το οποίο συνήθως παράγονται το πράσινο και το ιώδες; Μήπως όμως το κυανούν το έβγαζαν από το μαύρο; Πάνω στα θέματα αυτά έχουν γίνει ατέρμονες συζητήσεις, αφού πολλοί είναι εκείνοι που δεν μπορούν να δεχτούν, ότι μια τόσο εξελιγμένη ζωγραφική, όπως ήταν αυτή των αρχαίων Ελλήνων, περιορίζονταν σε τέσσερα μόνο βασικά χρώματα, από τα οποία τα δύο, το μαύρο και το άσπρο, για τη σημερινή τουλάχιστον αισθητική δεν είναι χρώματα (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]