Αυτό το ταξίδι στην Καραϊβική, η Μις Μαρπλ, σίγουρα το χρωστούσε σ` αυτή την καταραμένη πνευμονία που είχε αρπάξει τον περασμένο χειμώνα και στη γενναιοδωρία του καλού ανηψιού της Ρέϋμοντ. Όταν ο γιατρός Χαίηντοκ έκανε λόγο για ήλιο, ο Ρέϋμοντ Γουέστ επέμενε και κατόρθωσε να την πείσει για ένα ταξιδάκι στις Δυτικές Ινδίες. Κι έτσι, η Μις Μαρπλ βρέθηκε στο «Γκόλντεν Παλμ», το χαριτωμένο ξενοδοχείο που διεύθυναν ο Τιμ και η Μώλλυ Κένταλ, στο Σαιντ Ονορέ. Ωραίο τοπίο, ευχάριστη συντροφιά, μα τόση μονοτονία, συλλογιζόταν η ηλικιωμένη δεσποινίδα, που η φύση την είχε προικίσει με τόση ενεργητικότητα και ανησυχία. Κι ωστόσο, κάτι επρόκειτο να συμβεί και η Μις Μαρπλ θα ξανάβρισκε τον εαυτό της όπως στο Σαιντ Μαίρη Μηντ, μα όταν ο ταγματάρχης Πάλγκρεηβ, αδιόρθωτα φλύαρος, άρχισε να της διηγείται εκείνη την παράξενη ιστορία με τους γιατρούς και θέλησε, επιβεβαιώνοντας τους ισχυρισμούς του, να της δείξει ένα «ενσταντανέ» με μια κάπως φλου μορφή πλάι στους ιβίσκους, ο ερχομός μιας συντροφιάς τον ανάγκασε να αλλάξει θέμα. «Μεγάλη ατυχία», θα συλλογιζόταν αργότερα η Μις Μαρπλ, όταν ο ταγματάρχης Πάλγκρεηβ δεν θα ήταν πια σε θέση να συνεχίσει την ιστορία του, μια ιστορία που το τραγικό τέλος της θα το έπαιρνε μαζί του στον τάφο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]