Η Χριστίνα Τσίγκου, σημαντική ελληνίδα ηθοποιός με καριέρα στη Γαλλία, πέρασε σαν κομήτης από την ελληνική σκηνή, με μία και μοναδική αυτοπρόσωπη θεατρική παρουσία, έζησε τα τελευταία χρόνια της σαν τους καταραμένους poetes maudits και πέθανε νεότατη αφήνοντας διεσπαρμένα κατάλοιπα σε φίλους και γνωστούς, αληθινά σπαράγματα μιας ισχυρής καταυγάζουσας θεατρικής εμπειρίας. Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ανασύρει τη μνήμη της διερευνώντας το καλλιτεχνικό προφίλ της, τόσο μέσα από τα κατάλοιπά της, όσο και από την κατάθεση ανθρώπων που χάρηκαν την ελληνική σκηνική παρουσία της. Η ίδια μας οδηγεί σε ό,τι υπήρξε, καθώς εδώ δημοσιεύεται για πρώτη φορά η μετάφραση των «Ευτυχισμένων ημερών», του μοναδικού έργου στο οποίο εκείνη, αφού εργάστηκε μεταφραστικά, παρέδωσε το σώμα της ενώπιον ελληνικού κοινού. Ερεθιστικό εγχείρημα, τόσο λόγω της στενής προσωπικής σχέσης της με τον Μπέκετ, όσο και γιατί η Τσίγκου ασχολήθηκε με τη μεταφορά του έργου στα ελληνικά από τη σκοπιά του θεατρίνου, πράγμα που δεν καταγράφεται στην περιπέτεια των μεταφραστικών εκδοχών. Δεν ξέρουμε πόσο «ευτυχισμένες» υπήρξαν οι ελληνικές ημέρες της Χριστίνας Τσίγκου. Πάντως, όσοι είδαν τις ελληνικές «Ευτυχισμένες μέρες», καθώς και η κριτική της εποχής, κάνουν λόγο για ένα σημαντικό θεατρικό εγχείρημα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]