Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η διερεύνηση της ελληνικής αντίδρασης στην αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό, όπως αυτή εξειδικεύθηκε με τις προτάσεις Αοΐιβεοη τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1964.

Βασικές υποθέσεις της εργασίας είναι ότι:
1. Παρά τη σχεδόν γενική παραδοχή ότι το σχέδιο Acheson ήταν διχοτομικό και συνεπώς αντιστρατευόταν τα ελληνικά και ελληνοκυπριακά συμφέροντα, μια νέα ανάγνωση του οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν πολιτική λύση ανεκτή και πάντως η πιο συμφέρουσα για την Αθήνα και τη Λευκωσία σε σχέση με τις προγενέστερες και μεταγενέστερες εξελίξεις.
2. Η ελληνική πολιτική ήταν ανελαστική, ασαφής και αδύνατη, και διαμορφώθηκε κατ` αυτό τον τρόπο λόγω της αδυναμίας αποτύπωσης των συμφερόντων και προτεραιοτήτων της, και της αποφυγής να τεθούν στο δημόσιο διάλογο τα όρια των δυνατοτήτων της ελληνικής ισχύος και των διλημμάτων, που έθετε το διεθνές πλαίσιο.

Η αδυναμία αυτή είχε ως αποτέλεσμα, αντί για τη διαμόρφωση ευρείας συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων γύρω από το θέμα, να διαμορφωθεί μια κατάσταση όπου επικράτησαν οι κομματικοί ελιγμοί στενής εμβέλειας και αναδείχθηκε η ικανότητα του Μακαρίου να επιβάλλει τη δική του πολιτική. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)