Αυτό το βιβλίο δεν αφορά το λόγο ως τέχνη αλλά το λόγο ως επικοινωνιακό εργαλείο. Όχι πως η λογοτεχνική γλώσσα δεν επιδιώκει και αυτή μια συνεννόηση. Αλλά είναι μέσα από την επικοινωνιακή λειτουργία της γλώσσας κυρίως, με την μορφή του προφορικού ή του γραπτού λόγου, που επιχειρούμε να συνεννοηθούμε αποτελεσματικότερα. Γι’ αυτού του είδους την αποτελεσματικότερη συνεννόηση εκπονήθηκε αυτή η μικρή μελέτη. Για ένα από τα ακροτελεύτια αλλά όχι και ασημαντότερα σημεία πειθαρχίας του γραπτού μας λόγου: τα σημεία της στίξης. Όποιος ασκείται στην τέχνη του λόγου και γράφει περιστασιακά ή όποιος συγγράφει κατ’ επάγγελμα δεν χρειάζεται να πεισθεί για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας προσπάθειας. Χρειάζεται ίσως να πεισθεί για την ορθότητα των λύσεων που δίνονται στα προβλήματα στίξης. Ως προς τούτο, το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί έναν κανονισμό αλλά μια συνταγή για επαρκή επικοινωνιακό λόγο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]