(. . .) Αυτό δεν είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στο Αρχαίο Ελληνικό Δράμα ή ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο είναι ένα άλλο θέμα (με το οποίο ελπίζω να ασχοληθώ σύντομα). Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στο ρόλο του θεάτρου στην αρχαία ελληνική κοινωνία, στον τρόπο με τον οποίο το θέατρο γινόταν αντιληπτό καθώς και στην επίδραση που είχε. Η αιτιολογία, εάν χρειάζεται να δοθεί, είναι πως δεν υπάρχει ορισμός του θεάτρου χωρίς την ύπαρξη το κοινού. Η θεατρική παράσταση πάντα αλληλεπιδρά με τις προσδοκίες του κοινού, τις οποίες ακολουθεί, διαψεύδει, και είναι, και πάντα ήταν, το κοινό το οποίο με το ενδιαφέρον του και την αντίδρασή του δημιούργησε το θέατρο αλλά και τους ηθοποιούς. Το θέατρο λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο του σθένους και της δημιουργικής ενέργειας μιας δεδομένης κοινωνίας. Αυτό που θα ερευνήσουμε δεν είναι το αντίκτυπο του δράματος στην κοινωνία, αλλά το λιγότερο, άμεσο ζήτημα της θέσης που είχε το θέατρο στην αρχαία κοινωνία, της θέσης που είχε στις ζωές των ανθρώπων. Οι συγγραφείς και οι σχολιαστές στον αρχαίο κόσμο είχαν την τάση να μην αναφέρονται εκτενώς στις σύγχρονές τους συνήθειες (τις θεωρούσαν δεδομένες για το κοινό τους) πρόκειται λοιπόν για ένα πεδίο όπου το αρχαιολογικό υλικό έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει από το λογοτεχνικό. Αυτό το βιβλίο δίνει μεγάλη έμφαση στην ερμηνεία του αρχαιολογικού στοιχείου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]