Πιστεύοντας ότι τίποτε δε μπορεί να σταθεί δίπλα στον λόγο του ευαγγελίου, απέφυγα να γράψω ακόμη και την παραμικρότερη σημείωση. Επειδή όμως φοβούμαι πως έτσι αφήνω εντελώς αβοήθητο τον αναγνώστη, εκεί ακριβώς που χρειάζεται περισσότερη βοήθεια, σκέφτηκα να προσθέσω στο τέλος λίγα λόγια για τον ευαγγελιστή Ματθαίο και το ευαγγέλιό του, καθώς και για τη σαραντάχρονη ενασχόλησή μου μ` αυτή τη μετάφραση.
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος, όπως ξέρουμε από το ίδιο το ευαγγέλιό του, ήταν τελώνης στην Καπερναούμ, όταν τον κάλεσε ο Χριστός και τον έκανε μαθητή του. Οι τελώνηδες ήταν αρκετά μορφωμένοι κρατικοί υπάλληλοι και είναι πιθανό ότι ο Ματθαίος υπήρξε ο πιο μορφωμένος μεταξύ των μαθητών του Χριστού. Κήρυξε πρώτα στα Ιεροσόλυμα και στην Παλαιστίνη, και έπειτα στην Αιθιοπία, την Αραβία, την Περσία, τη Μηδία, τη Μακεδονία και τη Σκυθία. Το ευαγγέλιό του το έγραψε πιθανώς το 63 μ.Χ. στην Παλαιστίνη, βασισμένος σε παλαιότερες σημειώσεις του. Είναι γραμμένο στα εβραϊκά (αραμαϊκά) γιατί απευθύνεται στους Ιουδαίους που έγιναν χριστιανοί. Αργότερα μεταφράστηκε στην κοινή ελληνική είτε από τον ίδιο τον Ματθαίο είτε από κάποιον σύγχρονό του. Το ευαγγέλιο αυτό θεωρείται το πιο δύσκολο, όχι μόνο για τον θεολογικό του χαρακτήρα (περιέχει πολλές αναφορές σε χωρία της Παλαιάς Διαθήκης), αλλά και για τη γλώσσα του, που παρουσιάζει αρκετές ιδιομορφίες. Επίσης, το ευαγγέλιο του Ματθαίου θεωρείται το πιο αυθεντικό αλλά και το πιο πλήρες -σ` αυτό βασίστηκαν οι ευαγγελιστές Μάρκος και Λουκάς-, έχει αρχιτεκτονική συγκρότηση και διασώζει αρκετά καλά τη ζωντάνια της κοινής ελληνικής και τον ποιητικό χαρακτήρα της αραμαϊκής στην εποχή του Χριστού. Τέλος, το ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι το πιο ωραίο, γιατί περιέχει ολόκληρη την επί του όρους ομιλία και περιγράφει με τον δραματικότερο και αναλυτικότερο τρόπο τα πάθη του Κυρίου. [...]