Έξι χρόνια μετά το ομώνυμο μυθιστόρημα (1867), ο Zola διασκευάζει ο ίδιος για το θέατρο (1873) την "Τερέζ Ρακέν". Δεν είναι το μόνο, δεν είναι καν το πρώτο θεατρικό του έργο, ούτε και η μόνη θεατρική του επιτυχία.

Επανεκτιμημένο στις μέρες μας, το έργο αυτό σχοινοβατεί με αριστοτεχνικό τρόπο ανάμεσα στη φρίκη και το χιούμορ. Αποτυπώνει μια βαθιά συναίσθηση του αθώου και του ένοχου κομματιού της συμπεριφοράς των ανθρώπων, φέρνοντας στην επιφάνεια τον αδυσώπητο βηματισμό μιας αναπόδραστης μοίρας. Χωρίς να τους διαφωτίζει, ρίχνει ωστόσο το δικό του φως στους κύκλους και τους μηχανισμούς αυτού που ονομάζουμε πάθος.

Στην "Τερέζ Ρακέν" η νατουραλιστική διάθεση του Zola προσπαθεί να πλησιάσει τον πυρήνα της ανθρώπινης ιδιοσυστασίας, παρατηρώντας ένα στενό περιβάλλον μικροαστών επαρχιωτών, εγκατεστημένων στο Παρίσι.

Δίνη, έγκλημα, συνενοχή, μανία, αυτοδικία. Ένα πρότυπο του suspense.