(...) «Ο όρος `σύμπλεγμα` ακούγεται καθημερινά χάρη στην εξάπλωση της ψυχανάλυσης. Στην πραγματικότητα ο Freud τον είχε χρησιμοποιήσει από το 1895, αν και ορισμένοι συγγραφείς αποδίδουν την πατρότητά του στον Jung, ο οποίος τον χρησιμοποιεί αρκετά αργότερα. Στις μέρες μας ο όρος `σύμπλεγμα` χαρακτηρίζει στην ψυχανάλυση δύο σημαντικές έννοιες: το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το σύμπλεγμα του ευνουχισμού. Αντίθετα, στην καθημερινή ζωή, στις εφημερίδες και στα περιοδικά, ακόμη και στη λογοτεχνία, ο όρος `σύμπλεγμα` έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη σημασία που σχετίζεται με ένα συναίσθημα κατωτερότητας, με μια έλλειψη άνεσης, η οποία θυμίζει την ντροπαλότητα και την αναστολή. Πρώτος ο Adler, γύρω στο 1913, περιέγραψε το `σύμπλεγμα κατωτερότητας` σε σχέση με ένα `σύμπλεγμα ανωτερότητας`.». (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
