«Το πλαίσιο του συνταγματικού δικαίου»:
Κάθε άνθρωπος `διαβιώνει` σε εδαφική έκταση που, με εξαίρεση όσες δεν υπάγονται σε κυρίαρχη εξουσία, χαρακτηρίζεται από την αντίστοιχη έννομη τάξη και αναγνωρίζεται διεθνώς ως κράτος ή τελεί υπό κρατικό έλεγχο.
`Φέρει` - με εξαίρεση τους ανιθαγενείς - εθνική ταυτότητα που αποκαλείται ιθαγένεια ή υπηκοότητα, την οποία, κατ` αρχήν, του παρέχει το κράτος στο έδαφος του οποίου γεννήθηκε και η οποία δηλώνει τον νομικό δεσμό του προς αυτό.
`Υπόκειται` σε σύνολο κανόνων οι οποίοι αποκαλούνται δίκαιο και καθορίζουν τις σχέσεις του με το κράτος που του παρέχει την ιθαγένεια - ή και αυτό στο έδαφος του οποίου διαμένει, αν είναι άλλο από το κράτος το οποίο του παρέχει την ιθαγένεια - όπως και τις σχέσεις του με άλλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που, αντιστοίχως, διαβιούν ή εδρεύουν στη χώρα της οποίας έχει την ιθαγένεια ή στην οποία διαμένει.
`Διαπιστώνει`, ότι το κράτος το οποίο του παρέχει την ιθαγένεια, δηλαδή του οποίου είναι πολίτης, ή στο οποίο διαμένει, δηλαδή του οποίου είναι κάτοικος, διαθέτει σύστημα κανόνων που καθορίζουν το πολίτευμά του, ότι οι κανόνες αυτοί ανευρίσκονται συνήθως σε γραπτό κείμενο που αποκαλείται σύνταγμα, και ότι πολίτευμα είναι ο τρόπος οργάνωσης και άσκησης της εξουσίας που αποκαλείται πολιτική και ανήκει στο κράτος. [...]