(...) «Λόγω των τεχνικών δυσκολιών που παρουσιάζει στη μετάφραση η ακριβής ανάπλαση των ποιημάτων του Καβαλκάντι, έπρεπε να δώσω προτεραιότητα σε ορισμένα από τα στοιχεία που τα αποτελούν, χωρίς φυσικά να αγνοήσω τα υπόλοιπα που δημιουργούν το σύνολο. Έτσι, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις, όπου τα σονέτα ομοιοκαταληκτούν στα ελληνικά, προτίμησα τη μεταφορά του ρυθμού που δένει σ` ένα ενιαίο σύνολο, καθώς και την αναδημιουργία του ίδιου ή ενός παραπλήσιου μέτρου, αντί του δύσκολου εγχειρήματος της ομοιοκαταληξίας. Ασφαλώς, έχοντας πάντα υπόψη μου ότι το δυσκολότερο μέρος της μετάφρασης είναι η μεταφορά της συγκίνησης, ή αλλιώς του συναισθήματος που φορτίζει τις λέξεις». (...)
[Απόσπασμα από σημείωμα μεταφραστή]
