Ο ανίδεος αναγνώστης που χωρίς άλλη προετοιμασία θάπαιρνε να διαβάση τον `Ράινεκε Φουξ` του Γκαίτε, θα δοκίμαζε κάποιο πάντα ξάφνιασμα, ίσως ακόμη και κάποια απογοήτευσι, έστω και αν ήξερε πως το έργο αυτό -ολάκερο επικό ποίημα σε δακτυλικούς εξαμέτρους και σε δώδεκα άσματα- είνε απλώς μετάφρασι στη σύγχρονη γλώσσα και μορφή ενός άλλου παλαιού γερμανικού έπους του ΙΕ΄ αιώνος. Με την άχαρη όμως αυτή, κατά το φαινόμενο, εργασία του μεγάλου Γκαίτε συνδέεται ολόκληρη `φιλολογική ιστορία` που βαστά αιώνες και αιώνες και περνά από χώρες και χώρες σ` Ανατολή και Δύσι. Η κατεργάρα η αλεπού είνε ο πρώτος πυρήνας αυτής της ιστορίας, μα στο χιλιετηρικό της ξεδίπλωμα αγγίζει τόσα ζητήματα, ξυπνά τέτοιες αναμνήσεις, έρχεται σε επαφή με τέτοια κοσμοϊστορικά γεγονότα, που, μα την αλήθεια, δε θα έπεφτε κάτω, όσο για το ενδιαφέρον της, από καμμιά άλλη `ανθρώπινη` ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]