Στη `Συλλογή Starlets` περιλαμβάνονται τα χνάρια μιας τέχνης που έκλεισε τον κύκλο της. Την τέχνη της αφίσας ως είδους της οπτικής επικοινωνίας μέσα από τις γραφικές τέχνες, όπως παραδόθηκε στις αστικές κοινωνίες από το 1890 και μετά, κυρίως από τον Ανρί Τουλούζ Λωτρέκ. Ειδικότερα περιλαμβάνει αφίσες μικρών διαστάσεων 50x70 εκ., μονόφυλλα, όπως συνήθιζαν να τις ονομάζουν οι εμπλεκόμενοι με τον κινηματογράφο από τη δεκαετία του `50 και φυσικά σχεδιάζονταν για την προώθηση προβολών ταινιών ελληνικής παραγωγής αλλά και του διεθνούς ρεπερτορίου. Την ίδια εποχή ήταν συνήθεια των τοπικών αγορών των χωρών της Ευρώπης να σχεδιάζουν τη δική τους εκδοχή για όλες τις εισαγόμενες ταινίες. Στην πρώην Σοβιετική Ένωση, όλες οι ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν στις αίθουσες, διαφημίστηκαν με αφίσες που σχεδιάστηκαν από σοβιετικούς καλλιτέχνες. Πολλές από αυτές τις αφίσες βρίσκονται σε συλλογές, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, και αποτελούν σπάνιο είδος.
Οι ελληνικές αφίσες για τον κινηματογράφο, σχεδιασμένες από ζωγράφους, όπως ο Στέφανος Αλμαλιώτης και ο Γιώργος Βακιρτζής, αποτελούν την προϊστορία της οπτικής επικοινωνίας στον τόπο μας, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά στο χώρο του πολιτισμού μαζί με τις ελάχιστες αφίσες για το θέατρο. Ο καθένας από τους δύο αυτούς καλλιτέχνες έχει, ως αφετηρία του ύφους του, την προσωπική του ζωγραφική έκφραση, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά στην εμφάνιση προσώπων και περιβάλλοντος. Θεματικά δεν απομακρύνονται από το βασικό κανόνα που επιβάλλει το `box office` και που ορίζει ως κεντρικό σημείο τον ή τους σταρ. Οι ελληνικές κινηματογραφικές αφίσες δεν `παραφωνούν` ως προς το σύνολο, σχεδόν, της δυτικής παραγωγής. [...] (Από την έκδοση)

The `Starlets Collection` contains of the traces of an art form that has come full circle: the art of the poster, a form of visual communication drawing upon the graphic arts, as handed down to urban societies from the 1890`s onwards, and more specifically from Toulouse Lautrec onwards. The collection comprises small dimension posters (50x70cm.), widely called single sheets/flyers by those involved in the movie business since the 1950`s, designed to promote the screenings of both Greek and international films. At the time, local European film markets used to commission cinema posters depicting the local version of imported films to be shown to their audiences. In the former Soviet Union all Greek films shown in theaters were advertised with cinema posters, which were designed by Soviet artists. A large number of these posters, a rare find in our days, belong to private collections, mainly in the United States. In Greece, the cinema posters designed by painters like Stefanos Almaliotis and George Vakirtzis, along with the few theater posters of the time, can be seen as the precursors to visual communication, at least as far as the realm of culture is concerned. Each of these two artists bases his poster-painting techniques on his individual painting style, and that is evident in the rendering of both facial portraits and background. Their choice of material never strays away from the basic rule dictated by the `box office`, namely that the star actor/actors of the film should be the focal point. Overall, Greek cinema-poster production follows the established western practices. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο του εκδότη]