(. . .) Σε ένα περιβάλλον ανάπτυξης του δημόσιου διαλόγου, οι Έλληνες μίλησαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την επιστήμη, την ενοχή, το νόμο και τις αρχές της ηθικής. Αναζήτησαν την αλήθεια, επεξεργάστηκαν πολιτικές θεωρίες και ηθικές αναλύσεις. Αισθάνονταν ιδιαίτερη υπερηφάνεια για την τέχνη της διαλεκτικής που ανέπτυξαν. Κύριο γνώρισμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας είναι ότι προσπαθεί να κατανοήσει τον άνθρωπο, τη σχέση του με τους θεούς, τη θέση του στο σύμπαν, τη μοίρα του. Στην αντιμετώπιση των παλαιών και νέων προβλημάτων που ταλανίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες, η προσανατολισμένη στις ανθρωπιστικές αξίες παιδεία αποτελεί προμαχώνα που οφείλουμε να ενισχύσουμε ποικιλοτρόπως. Η συνάντηση των νέων με τις αρετές και τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και η γνωριμία με τον κόσμο που τις γέννησε αναμφίβολα συντελεί στην γενικότερη πνευματική τους συγκρότηση και την ενίσχυση των στοιχείων εκείνων της προσωπικότητάς τους, τα οποία θα τους καταστήσουν ικανούς να συμμετέχουν δημιουργικά στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]