(. . .) Η χρυσή εποχή της Πολωνέζικης ποίησης αναμφίβολα είναι αυτή των: Αdam Mickiewicz (1798-1855), Juliusz Slowacki (1809-1849), Cyprian Kamil Norwid (1821-1883). Είναι η εποχή που η Πολωνία στενάζει κάτω από τη ρωσική κατοχή και η μια μετά την άλλη οι επαναστάσεις των Πολωνών πατριωτών ξεσπούν χωρίς να φέρνουν τα ποθητά αποτελέσματα κι εδώ ο πέλεκυς της τιμωρίας πέφτει στους ποιητές, που διώκονται αμείλικτα κι εξορίζονται ή αυτοεξορίζονται κι όλα αυτά γιατί με σθένος μάχονταν ενάντια στον καταχτητή. Η ποίηση του Νόρβιντ είναι συμβολική, θεωρείται δε από τους σημαντικότερους ποιητές της Πολωνίας. Εγκεφαλικός και δυσνόητος, έτσι που αποκαλύφτηκε πολύ αργότερα η αξία της ποιητικής του δημιουργίας, σε αντίθεση με το Σλοβάσκι, που χάθηκε πολύ πρόωρα, ωστόσο δεν παύει κι αυτός να θεωρείται μεγάλος ποιητής και αξία να συγκαταλέγεται στη χρυσή τριανδρία των κλασικών ποιητών της χώρας του. Η τραγικότερη, συνάμα η ιστορικότερη μορφή της πολωνικής ποίησης είναι αυτή του Μισκίεβιτς, του εθνικού ποιητή της Πολωνίας. Δεν υπάρχει Πολωνός που να μην έχει διαβάσει την ποίησή του. Αγωνίστηκε και κυνηγήθηκε όσο κανένας άλλος Πολωνός, αλλά αγαπήθηκε και τιμήθηκε από το λαό του όσο κανένας άλλος επίσης. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
