Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύει το έργο που αποτελεί το ευγενέστερο από τα δημιουργήματα του ανθρώπινου νου. Η ιστορική αναδρομή αποδεικνύει ότι οι ρυθμίσεις για το δικαίωμα του δημιουργού θεσπίστηκαν λόγω της τεχνολογίας και προσαρμόσθηκαν στις εκάστοτε τεχνολογικές εξελίξεις. Η ηθική σχέση του δημιουργού με το έργο του φαίνεται ότι έμμεσα αναγνωριζόταν από τα αρχαία χρόνια. Οι νομικοί όμως κανόνες άρχισαν να εμφανίζονται όταν ανακαλύφθηκε η τυπογραφία με τη μορφή προνομίων, τα οποία το Κράτος χορηγούσε στους τυπογράφους και εκδότες για ορισμένο χρονικό διάστημα. Χρειάσθηκαν οι αγώνες επιφανών προσώπων των γραμμάτων και των τεχνών για να αναγνωρισθεί η προστασία στον ίδιο τον δημιουργό. Η κατοχύρωση του δικαιώματος επιτεύχθηκε σε εθνικό και διεθνή χώρο, με ιδιαίτερη προσοχή και μέριμνα για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας. Το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι ρυθμίζει την προστασία ενός αντικειμένου με άυλη φύση. Τα έργα ως άυλα αγαθά έχουν καθολικό, παγκόσμιο και μοναδικό χαρακτήρα, ενώ μέσα από αυτά διαγράφεται η ιδιαιτερότητα, η ατομικότητα και η προσωπικότητα του δημιουργού τους. Η πολιτιστική αγορά γρήγορα έγινε παγκόσμια και με τεράστια οικονομική και εμπορική σημασία. Αυτό στάθηκε η αιτία να μετατραπεί το έργο σε «προιόν», με αποτέλεσμα να βρεθεί στο επίκεντρο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Στις απαρχές του 21ου αιώνα, η πρόκληση προέρχεται από την τεχνολογία της κοινωνίας των πληροφοριών που δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας και διασύνδεσης με εξαιρετική ταχύτητα και χωρίς κανένα τοπικό, χρονικό ή ποσοτικό περιορισμό. Το Internet, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι βάσεις δεδομένων και τα πολυμέσα αποτελούν ένα νέο τρόπο ζωής που έρχεται να προσφέρει στον άνθρωπο την καινοτομία και τις γνώσεις. Την πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική διάσταση του νέου φαινομένου ίσως να μην μπορούμε να συλλάβουμε ακόμη και σήμερα. Έχει γίνει όμως συνείδηση ότι η πνευματική ιδιοκτησία και τα συγγενικά δικαιώματα πρέπει να συνεχίσουν και στο νέο περιβάλλον του παγκόσμιου ιστού να παρέχουν στον δικαιούχο ουσιώδη και αποτελεσματική προστασία. Η προστασία πάντως αυτή δε θα βασίζεται μόνο σε νομικούς κανόνες αλλά και σε μέτρα τεχνολογικά, τα οποία ο νομοθέτης καλείται να εντάξει στο νομικό σύστημα. Στον 21ο αιώνα το δίλημμα είναι ψηφιακό. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει ευρεία ζήτηση για τη δημιουργία αγαθών και παροχή υπηρεσιών που κυκλοφορούν στις λεωφόρους των πληροφοριών. Από την άποψη αυτή η ελληνική πνευματική κληρονομιά και η σύγχρονη δημιουργία εμφανίζουν τεράστια εθνική, πολιτιστική και οικονομική αξία. Ο σεβασμός των αξιών αυτών πρέπει να γίνει πεποίθηση όλων, με στόχο την εξεύρεση της ισορροπίας μεταξύ του δικαίου, της ολότητας και της οικονομίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]