Το μυθιστόρημα «Περηφάνια και προκατάληψη», ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της αγγλικής λογοτεχνίας, είναι πολυεπίπεδο και, ως εκ τούτου, πολλαπλώς ερμηνεύσιμο. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «κωμωδία ηθών» της τάξης των μεσαίων γαιοκτημόνων της Αγγλίας του τέλους του 18ου - αρχών του 19ου αιώνα, ως ρεαλιστικό «οικογενειακό μυθιστόρημα» ή ως μαρτυρία της μετάβασης της κοινωνίας της Αντιβασιλείας στο σύγχρονο κόσμο. Πάνω απ` όλα, όμως, πρόκειται για μια μελέτη της μοίρας της γυναίκας σε μια κοινωνία που ήταν ανίκανη να την αντιμετωπίσει ως άνθρωπο με κρίση, απόψεις, επιλογές, με ανδρικά, δηλαδή, για την εποχή, χαρακτηριστικά. Από την άποψη αυτή το παρόν μυθιστόρημα είναι βαθύτατα φεμινιστικό και η κεντρική ηρωίδα του, η Ελίζαμπεθ Μπέννετ, που εξεγείρεται κατά της καταστάσεως αυτής και τελικά νικά, είναι πρόδρομος της σημερινής χειραφετημένης γυναίκας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]