Η ανάγκη δημιουργίας ενός προγράμματος ευαισθητοποίησης για τη διαφορετικότητα προήλθε τόσο από τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία όσο και από την έντονη απαίτηση των ίδιων των εκπαιδευτικών που έρχονται σε αμηχανία κάθε φορά που αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα στο σχολείο. Τα παιδιά συχνά φέρονται σκληρά και στιγματίζουν άλλα παιδιά ή ενήλικες που παρουσιάζουν κάποια μικρή απόκλιση από τον μέσο όρο ως «άρρωστα», «προβληματικά» ή «καημένα». Συνήθως, οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση για να γνωρίζουν πώς να αντιδράσουν σε τέτοια ζητήματα. Ωστόσο, το σχολείο προσφέρει τον ιδεώδη χώρο για ευαισθητοποίηση, εφόσον αποτελεί το πρώτο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο τα παιδιά συναντούν τη διαφορετικότητα καθώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]