`Όλα πέστα τώρα`, φώναζε άγρια ο Μ. Καραγάτσης μέσα στο μαγαζί και, μα το Θεό, αυτός δεν έδειχνε καθόλου μεθυσμένος. Οι άλλοι, ναι, λίγο-πολύ ήμασταν.
Ποια όλα, σε παρακαλώ;
Αυτά τα όλα είναι τα δύσκολα και ηρωικά χρόνια που ζήσαμε στην Κατοχή και στον Εμφύλιο. Μαρτυρολόγιο από αδέξιους αφηγητές γίνεται; Ο Αισχύλος, μάλιστα. Αυτός που έγραφε τους Πέρσες, αυτός θα μπορούσε να τα πει μετρημένα και σωστά, αυτά που γίναν στον τόπο μας τα χρόνια εκείνα, τα χρόνια που θέλουμε να ξεχάσουμε μα δε γίνεται.
Ο Γιώργος Χατζηλάκος εμφανίζεται για πρώτη φορά στα γράμματα με μια νουβέλα που κινδύνεψε να γίνει ιστορικό δοκίμιο.
Με το `Οιδιπόδειο σε παραλλαγή` ξεφεύγει πρόσκαιρα από τα θέματα της επιστήμης και της τεχνολογίας και παρουσιάζει τα βιώματά του από τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου.
Ο συγγραφέας πίστεψε πως είχε χρέος να μιλήσει έστω και σήμερα. Η χρονική απόσταση έφερε ωριμότητα και ψυχραιμία, στοιχεία απαραίτητα στον ομιλητή και στον ακροατή, στον συγγραφέα και στον αναγνώστη. Όσοι από τη γενιά του γλίτωσαν από τα `δύσκολα και ηρωικά` εκείνα χρόνια σέρνουν τα βήματά τους, μισόν αιώνα αργότερα, με τις οδυνηρές εμπειρίες τους. Η γνωριμία με τις εμπειρίες αυτές κρίνεται ωφέλιμη για τους νεότερους, ανεξάρτητα από τη στάση τους στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Κρίνεται χρήσιμη για τις πολιτικές ομάδες, για τα κόμματα.
Για να καταγράψει τις προσωπικές του μνήμες από τον εγκλεισμό του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί αλλά και από τον εμφύλιο που έζησε, ο συγγραφέας προτίμησε το είδος της νουβέλας. Χωρίς ηρωοποιήσεις και ωραιοποιήσεις, μακριά από σεμνοτυφίες και πολιτικές σκοπιμότητες, ο Γιώργος Χατζηλάκος έγραψε ένα κείμενο ζωντανό, που διασχίζεται από τις λαμπρές περιγραφές των τόπων, των τοπίων και των ανθρώπων που τον σημάδεψαν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]