Οι πραγματικοί ισχυρισμοί διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική δίκη. Αποτελούν ουσιαστικά την «πρώτη ύλη» της. Σε αυτούς στηρίζεται το αίτημα για παροχή δικαστικής προστασίας, γύρω από αυτούς περιστρέφεται το μεγαλύτερο τμήμα του δικαστικού αγώνα, με βάση αυτούς εκδίδεται τελικώς η δικαστική απόφαση. Η αναζήτηση της θεσμικής και λειτουργικής συμβολής τους στην καθόλου εξέλιξη της δικαστικής διαμάχης αποβαίνει επομένως αυτονοήτως δικαιολογημένη.
Η παρούσα προσπάθεια έχει ως αφετηρία δύο παραδοχές. Κατ` αρχάς, ότι πρωτογενώς ο «ισχυρισμός» συνιστά μηχανισμό της Λογικής, τα πορίσματα της οποίας πρέπει να αξιοποιούνται και στη δικονομική σκέψη. Και έπειτα, ότι το περιεχόμενο του πραγματικού ισχυρισμού κατά κανόνα συναρτάται προς το ιδιωτικό δίκαιο, το οποίο καλούνται να ερμηνεύσουν και εφαρμόσουν τα πολιτικά δικαστήρια εντός του υφιστάμενου δικονομικού πλαισίου. Οι δύο αυτές παράμετροι φωτίζουν επαρκώς τα προβλήματα, με τα οποία ασχολείται η προκείμενη μελέτη. Σ.Ν.Κ.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]