Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι διττός. Από τη μία πλευρά, διερευνώνται και αναλύονται οι χειρισμοί επίλυσης των διεθνών κρίσεων μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου σε χώρες όπως η Σομαλία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν και, από την άλλη, μελετάται ο τρόπος με τον οποίο η θεωρία των διεθνών σχέσεων προσεγγίζει ζητήματα πολέμου και ειρήνης, σύγκρουσης και συνεργασίας στη σύγχρονη εκδοχή τους.
Αρχικά επιχειρείται μια διασύνδεση των διεθνών συγκρούσεων και των αιτίων που τις προκάλεσαν με τη διεθνολογική σκέψη. Αυτό διότι μια ολοκληρωμένη εικόνα του τρόπου προσέγγισης των διεθνών συγκρούσεων έχει σημασία σήμερα όχι μόνο από πρακτική αλλά και θεωρητική σκοπιά, εφόσον εμπεριέχει αρχές και αξίες που επηρέασαν διαχρονικά τη λήψη αποφάσεων στα ζητήματα αυτά. Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο διερευνάται το ζήτημα της ειρήνης μέσω εκδημοκρατισμού και επιχειρείται μια αποτίμηση πρακτικών και μέσων διαχείρισης ανθρωπιστικών κρίσεων στον σημερινό κόσμο από τη σκοπιά των πολιτικών όψεων των διεθνών θεσμών.
Το παρόν βιβλίο απευθύνεται όχι μόνο σε ειδικούς των διεθνών σχέσεων αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό που παρακολουθεί με αγωνία τα δρώμενα στο διεθνές περιβάλλον και αναζητά απαντήσεις για την ύπαρξη δικαιοσύνης, ηθικής και ισότητας στη διεθνή πολιτική.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
