Και ενώ δούλευα πάνω σ’ αυτήν την μελέτη ένοιωσα την ανάγκη να γνωρίσω τα Ελληνικά Χειρόγραφα, που μέχρι τότε ήταν ανέκδοτα, που περιείχαν τις πιο παλιές γνώσεις πάνω στο ζήτημα αυτό. Πραγματικές μαρτυρίες. Και τότε, απροσδόκητα το θέμα έλαβε διαστάσεις. Από ό,τι μπόρεσα να μελετήσω, μου αποκάλυψε καινούργιες χώρες, ανεξερεύνητες για την ιστορία αυτών των ιδεών. Πραγματική επανάσταση. Οι πρώτοι αλχημιστές είχαν γίνει κοινωνοί και των ιεροπραξιών και των μυστικών διδαγμάτων, που προηγήθηκαν της διαμόρφωσης του χριστιανισμού και μετείχαν τόσο των γνωμών όσο και των προλήψεων της παράξενης αυτής εποχής. Τέλος έκανα και κάποια λεπτομερή έρευνα των αλχημικών ελληνικών χειρογράφων, που φυλάσσονταν στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Μερικά από αυτά τα κείμενα σε αντιπαραβολή προς τα κείμενα του Πλάτωνα και των Ελλήνων φιλοσόφων, μας έδωσαν απροσδόκητες διασαφηνίσεις σχετικά με τις θεωρίες των πρώτων Αλχημιστών. Κι αυτό μας κάνει να κατανοήσουμε γιατί οι Αλχημιστές του 4ου αι. μ.Χ. έλεγαν ότι είναι νέοι εξηγητές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Οι θεωρίες αυτές εκτίθενται στο Δ’ βιβλίο, όπου παρουσιάζω ότι οι ρίζες των αλχημιστικών θεωριών, όπως τις εννόησαν οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας και οι οποίες μεταβιβάστηκαν στους Άραβες και από αυτούς στους συγγραφείς του Μεσαίωνα βρίσκονται στη διδασκαλία της Ιωνικής, Πυθαγόρειας και Πλατωνικής Σχολής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]