Η ιδέα να ερευνήσω και να παρουσιάσω την ιστορία της μετανάστευσης και εποίκησης των Ελληνοποντίων της Αυστραλίας ξεκίνησε στα μέσα του 2004. Όταν πήρα τελικά την απόφαση να προχωρήσω στην υλοποίηση της ιδέας, μου δημιουργήθηκε σοβαρός προβληματισμός σχετικά με τον τίτλο που έπρεπε να δώσω στο έργο. Απέφυγα να το τιτλοφορήσω με ένα κοινότυπο τίτλο, γι` αυτό σκέφθηκα κάτι πιο ελκυστικό, που να συνάδει με το περιεχόμενο του έργου και βρήκα ότι `Οι Αργοναύτες στους Αντίποδες του Νότου` είναι ο πιο κατάλληλος τίτλος.
Υπάρχει κάποιος συμβολισμός στον τίτλο, ο οποίος έγκειται στο γεγονός ότι η Αργοναυτική Εκστρατεία, πέρα από το μυθικό επικάλυμμα της προσπάθειας για απόκτηση του `χρυσόμαλλου δέρατος`, απηχεί την τιτάνια προσπάθεια διείσδυσης των Ελλήνων στον αφιλόξενο Εύξεινο Πόντο και την άφιξή τους στην πλούσια σε γεωργικά προϊόντα και μεταλλεύματα χώρα των Κόλχων, με κύριο στόχο την εκεί εγκατάστασή τους για μια καλύτερη ζωή. Με το ίδιο σκεπτικό, και αποβλέποντας στον ίδιο στόχο, και οι σύγχρονοι Έλληνες - οι Ελληνοπόντιοι ειδικότερα θεωρούνται μακρινοί απόγονοι των μυθικών εκείνων Ελλήνων της Αργοναυτικής Εκστρατείας - έφθασαν στη μακρινή, αλλά πλούσια χώρα της Αυστραλίας, για να ζήσουν μια πιο άνετη και ήσυχη ζωή, μακριά από τη φτώχεια, τη δυστυχία και την πολιτική πόλωση που δημιούργησε στην Ελλάδα ο Εμφύλιος Πόλεμος (1946-1949).
Καταπιανόμενος με το έργο αυτό γνώριζα εκ των προτέρων τις δυσκολίες που με περίμεναν κατά την πορεία της προσπάθειάς μου. Και συνάντησα όντως όχι λίγες -το να γράψεις την ιστορία ανθρώπων, που βρίσκονται ακόμη στη ζωή, είναι έργο δύσκολο και πολύ λεπτό-, αλλά το αποτόλμησα και προχώρησα, γιατί την ολοκλήρωσή του την επέβαλε η θέση μου ως Συντονιστή του Ινστιτούτου Ποντιακών και Μικρασιατικών Μελετών (Ι.ΠΟ.Μ.ΜΕ) στο Εθνικό Κέντρο Ελληνικών Μελετών και Έρευνας του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης. Επιπρόσθετα, το έργο αυτό αποτελούσε για μένα ένα οφειλόμενο χρέος προς τους ανθρώπους της πολύπαθης ράτσας μου. Ήθελα με το έργο αυτό να παραδώσω στις μέλλουσες γενιές των Ελληνοποντίων της Αυστραλίας και όχι μόνο, ένα γραπτό ντοκουμέντο για τη ζωή και τη δράση των πατέρων και παππούδων τους στη μακρινή αυτή χώρα, για να χρησιμοποιηθεί ενδεχομένως και ως πηγή για τον ιστορικό που θα ήθελε μελλοντικά να καταπιαστεί με το ίδιο αντικείμενο έρευνας. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]