Για το ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη έχω γράψει σε διάφορα έντυπα, έχω κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, συνεισφέρει σε συλλογικούς τόμους και προλογίσει συλλεκτικές εκδόσεις, όπως το πορτοφόλια με τις `12 ελληνικές φορεσιές`, που ο καλλιτέχνης ζωγράφισε στο διάστημα της Κατοχής. Το ενδιαφέρον μου για το έργο του παραμένει ως σήμερα άσβεστο. Και ο θαυμασμός για την οξυδέρκεια, το χιούμορ και την πνευματική ελευθερία του, δε με εγκατέλειψε ποτέ. Αυτή η επαγγελματική εμμονή μου πρόσφερε συγκινήσεις. Και με πλούτισε με εμπειρίες. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του και εκατό από τη γέννηση του, αισθάνομαι ακόμα την αύρα του ευεργετική να αγγίζει τη ζωή. Και τη σκωπτική ματιά του, κράμα ειρωνείας αλλά και πίστης σε αξίες επικαλυμμένες ίσως , αλλά υπαρκτές πάντα, να δίνει διαφορετική διάσταση στην καθημερινότητα. Χαίρομαι, λοιπόν, βλέποντας ότι όσα έγραψα κατά καιρούς, συνιστούν συγκεντρωμένα μια προσωπική κατάθεση. Μια μαρτυρία που ενδιαφέρει όπως φαίνεται και άλλους. Αφού, οι αναμνήσεις μου από το ζωγράφο, οι φωτογραφίες που συγκέντρωσα από ιδιωτικές συλλογές και αρχεία, οι συνομιλίες μαζί του που έγιναν από το 1967 ως το 1987, φτάνουν τώρα σ` αυτή την τρίτη, συμπληρωμένη έκδοση, χάρις στον ενθουσιασμό της Ραχήλ Καπόν που μοιράζεται μαζί μου την αγάπη για τη ζωγραφική και την προσωπικότητα του Τσαρούχη. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]