Γιατί εξακολουθεί να μας απασχολεί τόσο η γενιά του `30; Ποια μυστηριώδης αύρα έλκει μελετητές, κριτικούς και λογοτέχνες στα πεπραγμένα της; Πώς εξηγείται η διαρκής αναφορά παλαιότερων και νεότερων σε αυτήν; Iδεοληψία, θαυμασμός, άγχος επίδρασης, κρυφή ζήλια ή κριτική αναθεώρηση; Συνιστά, εντέλει, η γενιά του `30 γραμματολογικό μόρφωμα, ή λογοτεχνικό και πολιτισμικό μύθο;

Πρέπει να δούμε τον μύθο της ως μέρος μιας ευρύτερης πολιτισμικής, και όχι μόνο λογοτεχνικής, ιστορίας; Το παράδοξο με τη γενιά του `30 είναι ότι αποθεώθηκε και πολεμήθηκε όσο καμιά άλλη, και αυτή η αντιφατική αντιμετώπισή της, μαζί με τη μυθολογία που την περιβάλλει, απαιτεί μια εξήγηση.

Mε το να λειτουργεί ως βαρόμετρο πνευματικών μεταλλαγών, η αντιμετώπιση της γενιάς του `30 προσφέρει το πρίσμα για να παρακολουθήσουμε τις πολιτισμικές και ιδεολογικές εξελίξεις στην Eλλάδα, από το 1930 μέχρι σήμερα. Μια πολιτισμική θεώρηση της γενιάς δίνει τη δυνατότητα να αναλυθεί και να κατανοηθεί καλύτερα η σύμπραξη αισθητικής, ιδεολογίας και πολιτικής, ενώ ο
"μύθος της γενιάς" παραπέμπει εδώ στη διπλή λειτουργία του μύθου ως καταστατικής και πλαστής αφήγησης.

O μύθος της γενιάς του `30 υπήρξε ένας μύθος με διάρκεια και απήχηση, γιατί έθεσε και έθιξε καίρια ζητήματα καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, ταξικής αντιπαλότητας και πολιτισμικής ταυτότητας.