Η συγκριτική αυτή μελέτη επιχειρεί να συμβάλει στην αναζήτηση της κατασκευής και του ποιητικού χαρακτήρα τόσο του μεσαιωνικού ελληνικού έπους του `Διγενή Ακρίτη` - διασκευή Escorial- όσο και των ποντιακών δημοτικών τραγουδιών και κυρίως των ηρωικών. Επίσης, στη διαφώτιση ζητημάτων του έπους, όπως της βαθύτερης σχέσης των συστημάτων έκφρασης του κειμένου του `Διγενή Ακρίτη` Escorial με την προφορική λαϊκή ποιητική παράδοση του τόπου σύνδεσης του έπους, της αρχικής γλωσσικής μορφής του και της σημασίας των λογοτύπων που απαντούν τόσο στο κείμενο του χειρογράφου του Escorial όσο και σε ποντιακά δημοτικά τραγούδια τα οποία, αν και είναι καταγραφές του 19ου και 20ού αιώνα, διατηρούν, σε εξελιγμένη βέβαια μορφή, κοινές λογοτυπικές εκφράσεις με τον `Διγενή Ακρίτη` του Escorial. Παραπέρα, γίνονται κατανοητοί οι κανόνες, οι τεχνικές και οι τρόποι με τους οποίους ο ποιητής πλάθει, φιλτράρει και αναδημιουργεί το υλικό του και το υλικό της προϋπάρχουσας ποιητικής λαϊκής παράδοσης. Έτσι γίνεται αντιληπτή η σύγκλιση και η οργανική σχέση του `Διγενή Ακρίτη` Escorial με τη λαϊκή προφορική ποίηση των (μεσο)βυζαντινών χρόνων και ειδικότερα με τα ηρωικά (ακριτικά) τραγούδια της προφορικής παράδοσης του Πόντου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]