«Ο Βασιλιάς του χρυσού ποταμού» είναι ένα εξαιρετικό παραμύθι, γραμμένο με το γοητευτικό ύφος, την αγάπη για τα ορεινά τοπία και την ασυνήθιστη καρτερία με την οποία η πένα του Τζων Ράσκιν οδηγούσε πάντα σε ηθικά συμπεράσματα. Εν τούτοις είναι πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα γραπτά του. Σε όλη του τη ζωή καταγινόταν με την ερμηνεία της φύσης των ζωγραφικών πινάκων και των αρχιτεκτονικών δημιουργιών. Αν και κριτικός της τέχνης, με λεπτή αίσθηση της αρμονίας και βαθύτατη προσήλωση στην ομορφιά, ένιωθε πάντα πως είχε μιαν αποστολή και παρέμενε ακλόνητος στις υποχρεώσεις που πίστευε πως του δημιουργούσε, όσο κανένας λόγιος του δεκάτου ενάτου αιώνα», έγραφε στον πρόλογο της ενδέκατης ανατύπωσης του Βασιλιά του Χρυσού Ποταμού, ο εκδότης, προσπαθώντας προφανώς να απαλλάξει την μνήμη του Τζων Ράσκιν από τους «λεκέδες» του άθεου και του σοσιαλιστή. Οι μικροαστοί γονείς δεν θα έδιναν εύκολα στα παιδιά τους ένα οικολογικό, σοσιαλιστικό παραμύθι, που γράφτηκε από έναν τέτοιον άνθρωπο, για ένα κορίτσι, το οποίο παντρεύτηκε αργότερα!
Έναν αιώνα μετά τη συγγραφή του, ο Βασιλιάς του Χρυσού Ποταμού παραμένει το σημαντικότερο δείγμα της μιας άλλης άποψης για το τι θα πρέπει να διαβάζουν τα παιδιά, και φυσικά ένα πρωτοποριακό παραμύθι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]