Το μυθιστόρημα αυτό αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα αλλά και μύθους. Αυτά τα δύο όμως, είναι τόσο καλά δεμένα μεταξύ τους, που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από τον μύθο.

Ο αρχαιολόγος κύριος Τζον ίσως να ήταν υπαρκτό άτομο· ίσως πάλι να μην τον λέγανε Τζον και να τον λέγανε Τόμι ή Μπίλη.

Το βοσκό Φώτη Μπίντα ίσως να τον λέγανε κάπως αλλιώς. Τη Στέλλα την καμαριέρα μπορεί να τη λέγανε Δέσποινα. Η βρυσούλα και το χωριό Ευλογημένη μπορεί να υπάρχουν μόνο στη φαντασία του μυθοπλάστη.

Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στην Ελλάδα πέντε χιλιάδες υποζύγια, κατάφορτα με θησαυρούς, απ` την Περσία.

Αλήθεια είναι ότι αυτοί οι θησαυροί έχουν κρυφτεί με αριστοτεχνικό τρόπο στην περιοχή που αναφέρεται μέσα στο κείμενο, όπως και οι θησαυροί και τα αναθήματα του μαντείου των Δελφών που πέρασαν στα χέρια του Φιλίππου Β΄, ο οποίος τα είχε κρύψει σε μέρος σίγουρο και ασφαλές, προετοιμασμένο προηγουμένως από τον ίδιο.

Αυτό το μέρος είναι το Αρχαίο Μακεδονικό Μουσείο, που μετά μανίας πολλοί το αναζητούν μέχρι σήμερα.